Criminaliteit mag nooit het laatste woord hebben
Onbetaalde krachten
Criminaliteit mag nooit het laatste woord hebben. Vandaar dat 657 goed opgeleide vrijwilligers het hart vormen van ons werk. Hun aandacht brengt geloof in herstel en hoop voor de toekomst, in detentie, de tbs-kliniek en thuis bij de achterblijvers. Hun bezoek, de kaart die ze sturen of de cursus die ze geven helpen onze hulpvragers het hoofd te bieden aan hun kommervolle situatie. Zij zijn onze onbetaalde medewerkers. Ze kunnen hun bijdrage optimaal leveren door de ondersteuning en coaching van onze betaalde medewerkers.
Ook voor onze vrijwilligers had corona grote impact. Bezoeken waren grotendeels niet meer mogelijk. Maar ze bleven trouw en loyaal én bijzonder creatief. In goede samenwerking met ons kantoor werd gezocht naar wegen om toch in contact te blijven. Zo werden er massaal brieven en kaarten geschreven. Hun inzet was groot zoals bij het geven van digitale cursussen of het voeren van gesprekken via Skype. Verder bleven we verbonden door telefoontjes, mails, het vrijwilligersblad VI en de jaarlijkse kerstkaart. Ondanks het feit dat vrijwilligers bijna een jaar lang
niet konden doen waar hun hart lag – de gevangenis in – was het verloop minimaal. En ook dit jaar bleek de interesse om bij ons vrijwilliger te worden onverminderd groot. Een deel van deze nieuwe vrijwilligers kon in 2021 getraind worden, anderen moeten nog de basistraining volgen of staan op de wachtlijst. Een groot deel van onze trainingen is inmiddels omgebouwd naar e-learning-varianten, maar we vinden het belangrijk om ook nog een stuk livetraining erin te houden. Dat was niet altijd mogelijk.! We zijn dankbaar dat we weer een live Vrijwilligersdag konden houden. Zowel ‘s morgens als ‘s middags boden we hetzelfde programma aan. Met ruim 140 vrijwilligers en collega’s bogen ons over het thema ’Deel van een groter geheel’. Hoe kun je als vrijwilliger oog hebben voor de onderlinge relatie tussen jouw hulpvrager en zijn/haar netwerk? Dit werd onder meer geïllustreerd met een zelfgeschreven lied, een (nagespeeld) filmpje, interviews met collega’s en het bespreken van praktijkvoorbeelden.
Betaalde krachten
Passie en professionaliteit kenmerken de medewerkers die bij GNd werken. Vanuit het gezamenlijk geloof in herstel zijn ze intrinsiek betrokken op de voorbereiding
en uitvoering van onze zorg, fondswerving en communicatie en de overige ondersteunende functies. In 2021 waren er door het jaar heen 45 collega’s werkzaam (32 fte), onder leiding van Hans Barendrecht als directeur bestuurder. Verder bestaat het MT nog uit een Manager Zorgprogramma’s en een Manager Fondsenwerving & Communicatie. Dit alles onder de paraplu van een RvT-model, die toezicht houdt middels Good Governance.
We zagen – noodgedwongen door de coronamaatregelen – een omslag naar structureel meer thuiswerken. Dankzij de flexibiliteit van collega’s, de toegenomen digitale mogelijkheden en een nieuw telefoonsysteem bleven we met elkaar verbonden en bereikbaar voor elkaar, de vrijwillige collega’s en onze hulpvragers.
Diverse collega’s bekwaamden zich verder door hun loopbaanbudget – onderdeel van de cao Sociaal Werk, die GNd hanteert – aan te wenden voor coaching of studie. Daarnaast vond ook scholing/training in groepsverband plaats.
Een eigen huis, een plek onder de zon…
Nico aan de telefoon. En nee, het was niet goed van hem geweest om wiet te kweken. En ja, er had ook nog iets met een vuurwapen gespeeld, maar – lang verhaal kort – hij was zijn huis kwijt geraakt. En bij de woningbouwvereniging kon hij niet meer voor een ander huis terecht. En nu was hij vrij. Of liever: vogelvrij.
In een notendop de situatie van ex-gevangene Nico. Maar je hebt ook Mitchell, Arend, Mohammed en Els. En nog heel veel anderen. Ze zijn (bijna) vrij, maar hebben geen huis. Geen contact met familie. Geen netwerk waar ze naar toe kunnen. Ze zijn ten einde raad: “Wat moet ik nu?!” of: “Als ik naar de nachtopvang ga, is de verleiding groot om weer te gaan gebruiken”.